Er is iets raars met GELUK...

Veel mensen hebben het moeilijk nu. De wereld is in rep en roer, steden, landen gaan weer in lockdown, de protesten hiertegen leven op, we komen in opstand tegen racisme en onrechtvaardigheid en de economie schudt op zijn grondvesten. Er is onrust, er is frustratie, boosheid, verdriet en voor velen is de toekomst onzeker.

Mensen vragen me vaak: Mag ik wel gelukkig zijn? Er zijn zoveel mensen die het moeilijk hebben. Of wie ben ik nou om mijn mooiste leven te willen leven, mijn leven is toch okay?

Veel mensen durven/willen nu niet te erkennen dat ze gelukkig zijn of werken aan hun geluk. Ze voelen zich schuldig dat ze er überhaupt mee bezig zijn, erover nadenken of het uiten.

Wie ben ik om gelukkig te zijn? Hebben mensen daar geen oordeel over?

Mijn antwoord is elke keer hetzelfde als ik die vraag krijg:

Lieverd, sta jezelf toe om gelukkig te zijn! Geef jezelf de dankbaarheid, de rust, de toestemming en het cadeau om gelukkig te mogen...